دعا نکنید؛ مستجاب نمی شود!


«جعفر بن ابراهیم » از امام صادق علیه السّلام روایت كرده است كه فرمود :

«اربعة لا یستجاب لهم دعوة :رجل جالس فی بیته یقول :اللّهمّ ارزقنى ،فیقال له :الم امرك فی الطّلب ؟و رجل كانت له امرأة فاجرة فدعا علیها ،فیقال له :الم اجعل امرها الیك ؟و رجل كان له مال فافسده ،فیقول :اللّهمّ ارزقنى ،فیقال له :الم امرك بالاقتصاد ». یعنى :«چهار كس‏اند كه دعایشان مستجاب نیست:



اوّل:

كسى كه در خانه‏اش مى‏نشیند و مى‏گوید :خدایا به من روزى بده ،به او گفته مى‏شود :مگر من به تو دستور ندادم كه به دنبال روزى بروى ؟

دوّم:


مردى كه زن بدكاره‏اى دارد و بر او نفرین مى‏كند ،به چنین فردى گفته مى‏شود :مگر زمام كار او (طلاق یا نگهداریش )به دست تو نیست ؟
سوّم:


مردى كه مالى دارد و آن را تباه كرده سپس مى‏گوید :خدایا به من روزى بده ،به او گفته مى‏شود :مگر به تو فرمان ندادم كه میانه روى پیشه كنى ؟».
سپس حضرت این آیه را تلاوت فرمود :

وَ الَّذِینَ إِذََا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَ لَمْ یَقْتُرُوا وَ كََانَ بَیْنَ ذََلِكَ قَوََاماً [1].

یعنى :«كسانى كه در مخارجشان اسراف نمى‏كنند و تنگ هم نمى‏گیرند بلكه میان این دو ،راه اعتدال را مى‏پیمایند ».

«و رجل كان له مال فادانه رجلا و لم یشهد علیه فجحده ،فیقال له :أ لم آمرك بالاشهاد ؟.

چهارم:


كسى كه مالى داشت و به فردى قرض داد ،ولى در این قرض دادن ،شاهدى نگرفت ،آن بدهكار هم این قضیه را انكار نمود ،به این فرد گفته مى‏شود : مگر به تو نگفتم كه به هنگام قرض دادن شاهد بگیر ؟».
پنجمین این افراد در روایت «ولید بن صبیح »آمده است كه :

«و رجل یدعو على جاره و قد جعل اللََّه له السّبیل الى ان یتحوّل عن جواره ببیع داره ».

یعنى :«پنجم مردى كه بر همسایه‏اش نفرین مى‏كند در حالى كه خداوند متعال راهش را باز گذاشته كه خانه‏اش را بفروشد و از آنجا كوچ كند ».

_________________

(1)سوره فرقان ،آیه 67.